امشب ببخیال از دلهره فردا ، سرکی به گذشته و

آدم هایی که کنارم بودند میکشم ، همان کسانی که

روزی من برایشان نفس بودم [ البته به قول خودشان ]

اما امروز خدا میداند در کدام آغوش نفس نفس میزنند

روزگار بدی شده دل ها بازیچه و دوستت دارم ها ابزار...

 بیایید به کودکانتان بیاموزید

به اسباب بازی هایشان احترام بگذارند ...

                                                       شاید ... شاید نسل پاک و صادقی شدند

[+] نوشته شده توسط فاطمه کریمی در 18:29 | |

دوسِت دارم های امروز

مثل درست کردن آدم برفی تو زمستان میمونه

از شوق ساختنش یخ زدگی دست هایت را فراموش میکنی

هر چی بزرگتر لذت بیشتر

و چقدر کودکانه باور میکنی ابدی بودنش را

هر چه بیشتر دورش میگردی ، کوچکتر و کوچکتر میشود

و روزی میرسد انگار نه انگار که

دست هایت برایش سرمازده شده بود

و حاصل یخ زدن دست هایت تنومند کردن درخت همسایه بود

[+] نوشته شده توسط فاطمه کریمی در 18:27 | |

این روزها چقدر دلم هوای داشتن یک  مخاطب خاص کرده است

بیخیال برم سر اصل مطلب

گفت : با خیال من زیر باران برو

منِ ساده بدون چتر رفتم چون قول داده بودم

اما نمیدانستم که او دست در دست دیگری با چتر قدم میزند

و مرا با انگشت نشان می دهد که آن دیوانه را نگاه کن

[+] نوشته شده توسط فاطمه کریمی در 18:21 | |